අවුරුදු එනවද මන්දා

"මාර්තු මාසෙත් ආවා.... මේ පාර අවුරුද්දට මොකද කරන්නේ?"නංගි පටන් ගත්තා...
"මේ පාර අපි මාමලා ගෙදර යමුද?" මල්ලි කැමතියී එහේදි ලැබෙන නිදහසට.. මෙහේ ඉතින් අපි 'එපා තාප්ප' වලින් වට වෙලානෙ ඉන්නෙ.. මගෙ හිත හෙමින් කිව්වා..
" අප්පෝ බැහැ... නැතිනම් අපි කොළොඹ යමු" ගෙවල් ගානේ යන්න අපිටත් ගෙයක් තියෙනව නේ? කියන්න මට හිතුනත් කටවහගත්තේ ඒවට උත්තර ලැබුණම මට කටවහගන්න බැරි නිසා... ඔන්න එයාලම කියාපුදෙන්..
අම්මත් නැහැ සද්දයක්.... මම හෙමින් අම්ම දිහා බැලුවා... එයා ජනේලයෙන් එහා බලන් ඉන්නවා. අප්පච්චි මතක් වෙන්න ඇති....ඒ කාළේ අවුරුදු .... හ්ම්ම්ම්ම්ම් මගේ හිත කෙඳිරුවා..
"මේ සැරේ දොදොල් හදමුද? දොදොල් කාපු කාළයක් මතක නැහැ" නංගී කිව්වේ
එයානම් කියයි හදන්න වෙන්න මටනේ! මට හිතුනා..
"අපෝ දොදොල් වලට මහන්සි වෙන්න ඕනිනේ හරියට" මම කිව්වා...
"අය්යෝ අවුරුද්දට එක පාරනේ? මේ සැරේ හදමුකෝ ප්ලීඊඊඊඊස්" එයාගෙ 64 එකක් දැම්මා...
"තමුසේ ඉතින් පොල් ගෙඩියක් වත් ගාලා දෙයි ද නැහැනේ" මල්ලි කට දැම්මේ
"මේ ඔයා එන්න එපා මගෙ ඒවට කට දාන්න,, ඔන්න" නංගි උස් හඬින් කියද්දී මම ඇමරිකාව වගේ මැදට පැන්නා... "හරි හරි වෙන මොනවද? "
"කොකිස්"
"කැවුම්"
"සිල්ලර"
"කේක්"
මොන්ටිසෝරි එකකින් දන්න කෑම ජාති කියන්න කීවා වගේ කියන් යන්න පටන් ගත්තා...
හ්ම්ම්ම්ම් සති කීයක එෆ්. බී යන්න බැරි වෙයිද දන්නෙ නැහැ... මහජනතාව ඉල්ලිම් ඉදිරිපත් කරයි.. ජනාධිපතිනය ඒවා දෙන්න පොරොන්දු වෙයි... වැඩකරන ජනතාවට දෙය්යන්ගෙම පිහිටයි... මම හිතුවා..
" මේ, මේ පාර මම මට ඕනි එක ගන්නේ හොඳද? මට දැන'සික්ස්ටීන් ප්ලස්' හරිද නංගි පටන් ගත්තේ..
"ආ ආ ඒ කවදා ඉඳලද?පොල් ගෙඩියක් ගාලා දෙන්න බැහැ.. ඒවට විතරක් සික්ස්ටීන් ප්ලස්"... මල්ලි විරුධත්වය ප්‍රකාශ කළේ නනගිට නියවන ගමන්
"මේක හරි අසාධාරණ ලෝකයක් අප්පා. අපි ගෙදර ඉන්න කොටත් වැඩ කරන්න ඕනි.. මැරි කරලත් වැඩ කරන්න ඕනි"
"සොරි ඩොට් කොම් තමා.. ඒකට අපි වගේ පිරිමි වෙලා ඉපදෙන්න තිබුණනේ! අනික ඉතින් ඔයා මොනවද කරනව වැඩ? නේද අක්කි!!? මල්ලි හිනාවීගෙන මම දිහා බලන්නේ මාත් සහයෝගයට ගන්න... මම අහුවෙයි ඕවට..
"ගෙදර වැඩ කරන්නේ අක්කිනෙ?" මල්ලි ආයම පටන් ගත්ත...
"ඉතින් එයා මැරි කරන්න ළඟයි නෙ?" නංගිත් අතාරින්නෙ නැහැ.. දෙන්නටම අවුරුද්ද අමතකයි.
" ඇයි තමුසේ මැරි කරන්නේ නැතිද? ඔව් ඉතින් ඇස් දෙකක් තියෙන එකෙක් කැමති කර ගන්න නම් වෙන්නේ නැහැ.. හැටි විතරක්. අනික ඉතින් උයන්නත් බැරිනම්...." මල්ලිට ඉවර කරන්න ලැබුණේ නැහැ..
"ඊ ඊ ඊ බලන්නකෝ අම්මි මේ මල්ලී.. මට කරදර කරනවා.." එයා තොඳොල් වෙවී කීවා.. මම ඇස් විතරක් හරවලා අම්ම දිහා බැලුවා..එයා එයාගෙම ලෝකෙක...
නංගි ආය යුද්ධ ප්‍රකාශ කළා...
"මම උයන්න පුළුවන් කෙනෙක් කසාද බඳිනවා.."
" පුහ් උයයි එහෙනම් මේ න් කියලා" මල්ලි කිව්වා
"මට ඉතින් එල්ලුම් ගස් යන්න තමා වෙන්නෙ තමුසේ බැන්දොත්"
"ඒ මොකෝ?" නංගි ඇහුවා..
"ඇයි ඉතින් කසාද බැඳලා සතියක් යන්න කළින් ඒකා ඔයාගෙ දත් ටික ගලවනව නේ?.. මට වෙනවනෙ ඌව මරන්න ... එතකොට මාත් ගස් ඌත් ඉවරයි"
"මොකද්ද පුතා මේ කතා කරන වචන.. ඌ/ මූ/තමුසෙ මම කියලා තියෙනවා රස්තියාදුකාරයෝ වගේ කතා කරන්න එපා කියලා" අම්මා සිහිනයෙන් අවදි වෙලා කිව්වා...
"මොකද්ද මේ කසාදා බඳින කතාව? " මම හිතුව හරි අම්මා අහගෙන ඉඳලා නැහැ// ඔහේ ඇහුණු දේවල් වලින් ප්‍රෂ්න අහනවා...
" මේ සැරේ අවුරුද්දට ගේ පේන්ට් කරනවද අම්මේ" මම ඇහුවා...
' හ්ම්ම් බළමු' = අම්ම තාම තීරණයක් අරන් නැහැ අම්ම ඒ ගැන හිතනවා..
"ඔන්න පේන්ට් කළාට කමක් නැහැ.. මට නම් බැහැ ගේ අස් කරන්න" නංගි පටන්ගත්තා කන්කෙඳිරිය......
කවියක් දෙකක් ලියලා පෝස්ට් කරන්න ඕනි එෆ් බී එකේ...
"අපි ඩී.වී.ඩී 10 ක් විතර අරන් එමු ෆිල්ම්ස් ටිකක් බලන්න පුළුවනිනෙ අවුරුදු කාලේ?" මල්ලි කිව්වා
අවුරුද්දෙ තේරුම මොකද්ද? ගේ ලස්සන කරලා.. රස කෑම හදලා/ බෙදලා කාලා/ නෑගම් යන එකද? එදා අපිට තිබුණු අවුරුදු කෝ? ඔන්චිලි/ රබන්/ පන්චි/ළින්ද එක්ක ගනු දෙනු ? අපි ගමේද? නගරයෙද? ගමේ අවුරුදු උත්සවයට/ ටී වී එකේ අවුරුදු උත්සවයට සහභාගි වෙන එකද අවුරුදු උත්සවය? අප්පච්චි නැතිව අපි වෙනස් වෙලාද? ගම වෙනස්වෙලාද?